آیا ترامپ از پایگاه هوایی Bagram به عنوان بهانه ای برای ما برای ورود مجدد به افغانستان استفاده می کند؟ داستان واقعی ممکن است در تریلیون دلار به ارزش مواد معدنی باشد ، نه چین

در تاریخ 18 سپتامبر ، دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریكا اظهار داشت كه می خواهد پایگاه هوایی باگرام در افغانستان را “برگرداند”. ترامپ در سخنرانی در سخنرانی مشترک مطبوعات با نخست وزیر انگلستان در لندن ، گفت: “یک ساعت از جایی که چین سلاح های هسته ای خود را می سازد ، فاصله دارد و در رسانه های اجتماعی نوشت که بازپس گیری این پایگاه منجر به” چیزهای بد “خواهد شد. او همچنین سلف خود ، جو بایدن را متهم كرد كه پایگاه “برای هیچ چیز” را در طول عقب نشینی سال 2021 تسلیم كرد. با این حال ، بسیاری از تحلیلگران و ناظران معتقدند که استدلال هسته ای ممکن است یک صفحه دود سیگاری باشد. اظهارات ترامپ سوء ظن هایی را مبنی بر اینکه علاقه واقعی وی در ثروت معدنی وسیع و بدون استفاده از افغانستان نهفته است ، احیا کرده است. سیستم عامل های رسانه های اجتماعی و مفسران ژئوپلیتیکی خاطرنشان کرده اند که ادعای “یک ساعت از خانه” اغراق آمیز است – زمان واقعی پرواز از باگرام به سین کیانگ نزدیک به دو ساعت است. آنها خاطرنشان می كنند كه چین در حال حاضر از طریق ابتلا به كمربند و جاده و معاملات مستقیم با طالبان ، وارد بخش معدن افغانستان می شود. بنابراین واقعاً چه چیزی می تواند در ذهن ترامپ باشد؟

افغانستان محل سپرده های وسیعی از مواد معدنی مهم از جمله لیتیوم ، عناصر نادر زمین ، مس و آهن است. اینها برای نیرو دادن به وسایل الکترونیکی مدرن ، وسایل نقلیه برقی و فن آوری های نظامی ضروری است. یک گزارش زمین شناسی ایالات متحده در سال 2007 (USGS) تخمین زده است که منابع معدنی غیر کانتی افغانستان می تواند حداقل 1 تریلیون دلار ارزش داشته باشد. دولت افغانستان پیش از این ادعا کرده بود که این رقم می تواند به اندازه 3 تریلیون دلار باشد.

از جمله برجسته ترین سایت ها می توان به سپرده سنگ آهن حاجیگاک و سپرده مس Mes Aynak در استان لوگر ، که میلیون ها تن مس را در خود جای داده است. لیتیوم و زمین های نادر نیز در مقادیر قابل توجهی وجود دارند ، به حدی که یک یادداشت داخلی وزارت دفاع داخلی ایالات متحده زمانی افغانستان را به عنوان “عربستان سعودی لیتیوم” توصیف کند.

با گذشت سالها ، آژانس های آمریکایی از جمله USGS ، USAID و وزارت دفاع در نظرسنجی های زمین شناسی ، نقشه برداری ، جمع آوری داده ها و چارچوب های قانونی سرمایه گذاری کردند تا عملیات معدن را فعال کنند. این تلاش ها هم دولت های قبل از طالبان و هم در طالبان را در پیش گرفتند. در سالهای اخیر ، حتی طبق قانون طالبان ، طبق گزارش ها ، قراردادهای به ارزش میلیاردها دلار برای منابعی مانند آهن ، طلا ، سرب و روی امضا شده است.

پایگاه هوایی باگرام از حمله خود در سال 2001 تا زمان عقب نشینی اوت 2021 ، قطب اصلی برای عملیات ایالات متحده بود. این نمایشگاه دارای پشته های طولانی ، زیرساخت های سخت شده و توانایی لجستیکی بود که آن را به یکی از مهمترین تاسیسات نظامی در منطقه تبدیل کرد. موقعیت مکانی آن نه تنها به افغانستان بلکه کشورهای همسایه مانند چین ، پاکستان و منطقه وسیع آسیای میانه را نشان می دهد.

در حالی که تمرکز عمومی ترامپ بر مقابله با تهدید هسته ای چین بوده است ، گمانه زنی های رو به رشد وجود دارد که نشان می دهد بازیابی باگرام می تواند به عنوان یک لامپ برای تأمین دسترسی به ثروت معدنی افغانستان باشد. این هماهنگ با لفاظی گذشته ترامپ است – او قبلاً پیشنهاد کرده است که منابع طبیعی افغانستان می تواند به جبران هزینه های درگیری نظامی آمریکا در آنجا کمک کند. برخی این تفکر را با اظهارات بحث برانگیز وی در مورد “خرید” گرینلند یا بهره برداری از دارایی های اوکراین مقایسه می کنند.

با وجود لفاظی ترامپ ، بازگشت کامل آمریکایی به باگرام-یا هرگونه ورود مجدد نظامی به افغانستان-چالش های جدی را ایجاد می کند. طالبان با استناد به حاکمیت و یکپارچگی سرزمینی ، هرگونه امکان پایگاه های نظامی خارجی را تحت ترتیبات فعلی رد کرد. چین ، روسیه ، ایران و پاکستان بیانیه مشترکی را با مخالفت با هرگونه حضور نظامی خارجی در افغانستان صادر کردند و خطر ابتلا به واکنش های قابل توجه منطقه ای را افزایش دادند.

کارشناسان استدلال می کنند که بازپس گیری و فعال شدن مجدد باگرام به ده ها هزار سرباز و میلیاردها دلار بازسازی نیاز دارد. بسیاری چنین حرکتی را از نظر سیاسی غیرقابل تحقق و نظامی ناپایدار می دانند. حتی در شرایط مطلوب تر ، زمین افغانستان ، ناامنی مداوم و کسری زیرساخت ها بارها و بارها پروژه های معدن را متوقف کرده اند. به عنوان مثال ، پروژه مس Mes Aynak سالها تأخیر دیده است ، بنا بر گزارش ها به دلیل مسائل امنیتی ، نگرانی های باستان شناسی و موانع لجستیکی.

همچنین ، بخش اعظم تخمین زده شده 1-3 تریلیون دلار در ثروت معدنی همچنان تأیید نشده یا از نظر اقتصادی غیر قابل استفاده است. برآوردها بر اساس پتانسیل زمین شناسی است ، نه بر روی ذخایر تأیید شده یا برنامه های استخراج مناسب از نظر تجاری.

در کوتاه مدت ، ما می توانیم انتظار داشته باشیم که ترامپ همچنان لفاظی درباره باگرام و افغانستان ادامه دهد و به طور بالقوه هم از طالبان و هم دولت بایدن انتقاد می کند. این می تواند زمینه را برای موضع سیاست تهاجمی تر فراهم کند. این که آیا این امر به تعامل واقعی نظامی تبدیل می شود ، نامشخص است ، اما بسیاری از تحلیلگران قاب بندی باگرام را یک بهانه مناسب می دانند-به طور طبقه بندی شده به زبان امنیت ملی ، اما از نظر اقتصادی با فریب مواد معدنی مهم.

در زمینه فعلی رقابت ایالات متحده و چین ، کنترل زمین های نادر و لیتیوم به یک اولویت ژئوپلیتیکی تبدیل می شود. چه از طریق دیپلماسی ، معاملات پنهانی و چه فشار نظامی ، منابع طبیعی افغانستان احتمالاً در هرگونه علاقه تجدید شده آمریکا در منطقه محوری خواهد بود. اما ورود مجدد به نظامی افغانستان ، به ویژه از طریق باگرام ، یک کار عظیم و پرخطر خواهد بود-بدون هیچ تضمینی برای موفقیت.