در اروپا ، صداها خواستار لغو توافق نامه انجمن با اسرائیل به دلیل درگیری در غزه هستند. اما دیپلماسی مؤثر به جای واکنش های فوری نیاز به پاسخ های اندازه گیری شده دارد. در بین متفقین ، تصمیمات باید براساس منافع متقابل بلند مدت باشد. در واقع ، تاریخ نشان می دهد که اروپا به ندرت توافق های استراتژیک – حتی در موارد بسیار جدی تر – را لغو می کند و ترکیه نمونه بارز است.
کسانی که خواستار ارزیابی مجدد روابط اتحادیه اروپا و اسرائیل به دلایل اخلاقی هستند ، به خوبی به سمت شرق نگاه می کنند ، به توافق دیرینه اروپا با ترکیه-توافق نامه آنکارا ، که در سال 1963 امضا شد و در سال 1995 به یک اتحادیه گمرکی گسترش یافت. این توافق نامه علیرغم ادامه کار ترکیه ، به عنوان یک عضویت از نظر بین المللی ، با احترام به عضویت در مورد کشور ، به عنوان یک عضویت در حال انجام است. علاوه بر این ، حتی وقتی آنکارا آشکارا یکپارچگی ارضی یونان – یک عضو دیگر اتحادیه اروپا – را تهدید می کند ، Europe روابط نزدیک و بدون وقفه با ترکیه را حفظ می کند.
سیاست اروپا گاهی اوقات در مورد منافع استراتژیک متناقض به نظر می رسد. نفوذ سیاسی واقعی از طریق لغو توافق نامه یا صدور تهدید حاصل نمی شود. این کشور از طریق گفتگو ، همکاری و صبر استراتژیک ساخته شده است. اگر اروپا بتواند با ترکیه صبر استراتژیک داشته باشد ، مطمئناً اسرائیل – یک شریک دموکراتیک پایدار که منافع عمیق و ارزشهای مشترک را با اروپا به اشتراک می گذارد – همین توجه را می کند.
توافق نامه انجمن اتحادیه اروپا و اسرائیل چیزی بیش از یک معامله تجاری نیست. این یک پایه محکم برای همکاری های فناوری ، علمی ، اقتصادی و دیپلماتیک است. از زمان شروع سال 2000 ، این توافق نامه بزرگترین شریک تجاری اسرائیل را در اروپا ایجاد کرده است که تجارت سالانه 40 میلیارد یورو از آن فراتر رفته است. علاوه بر این ، این کشور دسترسی بی سابقه ای به مراکز نوآوری اسرائیل را که به موتورهای اصلی رشد صنایع اروپایی تبدیل شده اند ، اعطا کرده است. این همچنین شامل عناصر منحصر به فرد مانند ابتکارات تحقیق مشترک ، ادغام فناوری و استراتژی های هماهنگ در مورد موضوعات سیاسی و امنیتی منطقه ای است.
در حالی که اسرائیل به دلیل جغرافیا به طور رسمی کاندیدای عضویت در اتحادیه اروپا نیست ، توافق نامه انجمن آن از نزدیک شبیه کشورهای بلندپرواز مانند اوکراین و جورجیا است – که در حال حاضر در مسیر عضویت در اتحادیه اروپا است.
در اینجا یک فرصت استراتژیک نهفته است: اروپا بارها و بارها نشان داده است که تأثیرگذاری بر کشورهای دوستانه از طریق مشوق ها به جای تهدیدها به طور مؤثرتر حاصل می شود. اروپا به جای تهدید به اختلاط ، باید تعمیق مشارکت و ایجاد فرصت های جدید را در نظر بگیرد ، حتی یک مسیر آینده به سمت ادغام اسرائیل در چارچوب اتحادیه اروپا را بررسی کند. به خصوص در هنگام بحران ، اتحادیه اروپا می تواند مکانیسم های جدیدی را ایجاد کند که گفتگوی سازنده و همکاری را تقویت می کند و یک افق ملموس برای بحث های ادغام آینده ایجاد می کند.
لغو توافق نامه به هر دو طرف آسیب می رساند. نه تنها اسرائیل رنج می برد ، بلکه شرکت های بزرگ اروپایی که میلیارد ها دلار در فناوری ، پزشکی و صنایع پیشرفته اسرائیل سرمایه گذاری کرده اند نیز هزینه ای دارند. ابتکارات علمی مشترک بسیار ارزشمند به شدت مختل می شود و دسترسی اروپا به آزمایشگاههای نوآوری را محدود می کند که قدرت تکنولوژیکی خود را به میزان قابل توجهی تقویت کرده است. اروپا همچنین برای شکل دادن مثبت سیاست های اسرائیل ، از جمله موارد مرتبط با صلح و امنیت ، اهرم های مهم و نفوذ دیپلماتیک را از دست می دهد.
توافق نامه انجمن بر اساس این تفاهم تأسیس شد که منافع استراتژیک مشترک از اختلافات لحظه ای فراتر است. هنگامی که در سال 1995 امضا شد ، اروپا تشخیص داد که تأثیر واقعی از طریق مشارکت و مشوق ها حاصل می شود ، نه تهدید یا انزوا. همانطور که در پرونده ترکیه به وضوح نشان داده شده است ، اروپا می داند که ماندن درگیری – نه قطع ارتباط – مهم برای حفظ نفوذ است.
اکنون زمان آن رسیده است که اسرائیل و اروپا به طور یکسان به رهبری مسئول متعهد شوند. اسرائیل باید گفتگوی واضح و اساسی با اروپا را حفظ کند ، و برای اروپا بسیار مهم است که تشخیص دهد که تأثیر ماندگار به بهترین وجه از طریق مشارکت حفظ می شود تا رویارویی.
Shay Gal یک متخصص در سیاست های بین المللی ، مدیریت بحران و ارتباطات استراتژیک با تمرکز بر استراتژی ژئوپلیتیکی و دیپلماسی عمومی است.
